کـــره ای گــفــت بـــه بابای خرش پــــدر از هـــمـــه جــا بـی خبرش
-------------------------------
وقـــت آن اســــت بــــرای پســرت ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت
-------------------------------
مــاده ای خـــوشگـل و زیـبا گیری تـــو کــه هر روز به صحرا میری
-------------------------------
وقـــت آن اســت کـه زن دار شـوم ورنـــه از بـــی زنـــی بــیمار شوم
-------------------------------
پـــدرش گــفــت کــه ای کـره خَرَم ای عــزیـــز دل بـــابــــا ، پــســرم
-------------------------------
تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی نـــه طــویـــلــه ، نه جُلی نه کاهی
-------------------------------
تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت
-------------------------------
هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تورا یک جو از عقل به سر نیست تورا
-------------------------------
به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَی
-------------------------------
بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری بــهـــر مــــردم بــبـــری تــو باری
-------------------------------
بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــل بـبـری
-------------------------------
یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار تــا کــه راضــی شــود از تو آن یار
-------------------------------
بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس بـهـر آن مـاده خــر خـوب و ملوس
-------------------------------
جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا روی جُـــل نـقــش و نـگـاری زیـبـا
-------------------------------
بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری
-------------------------------
وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه
-------------------------------
می بــری مـــاده خــرت را حجله بــا تـــأنــی نَـکــه بـــا ایـــن عـجـله
-------------------------------
بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت
-------------------------------
تــا کـــه اســبــاب مــهــیــا نشود موسم عــقــد تــو بــر پا نشود
-------------------------------
پــس از امــروز بــرو بر سرِ کار تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار
-------------------------------
وقـــت آن اســــت بــــرای پســرت ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت
-------------------------------
مــاده ای خـــوشگـل و زیـبا گیری تـــو کــه هر روز به صحرا میری
-------------------------------
وقـــت آن اســت کـه زن دار شـوم ورنـــه از بـــی زنـــی بــیمار شوم
-------------------------------
پـــدرش گــفــت کــه ای کـره خَرَم ای عــزیـــز دل بـــابــــا ، پــســرم
-------------------------------
تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی نـــه طــویـــلــه ، نه جُلی نه کاهی
-------------------------------
تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت
-------------------------------
هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تورا یک جو از عقل به سر نیست تورا
-------------------------------
به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَی
-------------------------------
بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری بــهـــر مــــردم بــبـــری تــو باری
-------------------------------
بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــل بـبـری
-------------------------------
یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار تــا کــه راضــی شــود از تو آن یار
-------------------------------
بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس بـهـر آن مـاده خــر خـوب و ملوس
-------------------------------
جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا روی جُـــل نـقــش و نـگـاری زیـبـا
-------------------------------
بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری
-------------------------------
وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه
-------------------------------
می بــری مـــاده خــرت را حجله بــا تـــأنــی نَـکــه بـــا ایـــن عـجـله
-------------------------------
بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت
-------------------------------
تــا کـــه اســبــاب مــهــیــا نشود موسم عــقــد تــو بــر پا نشود
-------------------------------
پــس از امــروز بــرو بر سرِ کار تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار